Από αφιερωματική βραδιά για τη ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ '' Ας Μιλήσει η Τέχνη'''
 |
Δεξιά άκρη η Σπουδαία μας Μαίρη Χαλκιά , δίπλα ο ηθοποιός ποιητής Παναγιώτης Κούγιας , κέντρο Παναγιώτα Βασιλοπούλου, άκρη Δεξιά η σπουδαία ηθοποιός Εθνικού Θεάτρου , Ελένη Οικονομίδου |
Αποκλειστικό Για την Ένωση Συντακτών Διαδικτύου : Παναγιώτα Βασιλοπούλου : Αξιωματούχος Δημοσιογράφος της ΕΣΔ : Αστυνομικός και Δικαστικός Ρεπόρτερ στην Εγκληματολογία Η ΖΩΗ ΤΗΣ
 |
Η Πρόσκληση , φτιαγμένη από Παναγιώτα Βασιλοπούλου .... |
Η σεβαστή μας ποιητρια, Μαρια Πολυδούρη γεννηθηκε στη Καλαμάτα την 1 Απρίλη του 1092 . Ένα πρωταπριλιάτικο αστείο η ζωή της ; Ή ένας μύθος; . Ήταν κόρη του Ευγένιου Πολυδουρη και της Κυριακής Πολυδουρη μιας γυναίκας με πρώιμες φεμινιστικές ανησυχίες. Λόγο που ο πατέρας της ήταν φιλόλογος έζησε στο Γύθειο και στα Φιλιατρά , όπου και φοιτά κι ολοκληρώνει τις γυμνασιακές της σπουδές στη Καλαμάτα. Σε ηλικία 16 ετών μετά από διαγωνισμό , διορίζετε στη Νομαρχια Μεσσηνίας ενώ παράλληλα εκδηλώνει ζωντανό ενδιαφέρων για το γυναικείο ζήτημα.
Στα γράμματα εμφανίζεται σε ηλικία 14 ετών με το πεζοτράγουδο ¨ο πόνος της μάνας¨. Αναφέρετε στο θάνατο ενός ναυτικού, τον οποίον ξέβρασαν τα κύματα στις ακτές των Φιλιατρών και είναι επηρεασμένο από τα μανιάτικα μοιρολόγια που άκουγε στο Γύθειο.
Το 1920 χάνει σε διάστημα σαράντα ημερών , τον πατέρα της και τη μητέρα της. Το 1921 μετά από δική της απόφαση ζητά μετάθεση στην Αθηνα και παράλληλα εγγράφετε στη Νομική σχολη του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Στην υπηρεσία της θα γνωρίσει τον Καρυωτάκη και μεταξύ τους θ’ αναπτυχθεί ένας σφοδρός ερωτάς , που θα κρατήσει λιγο , αλλά θα παίξει καθοριστικό ρόλο για στη ζωή και το έργο της.
 |
Απαγγελία : Παναγιώτα Βασιλοπούλου ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ από την Βασιλοπούλου Παναγιώτα |
Για πρώτη τους φορα συναντήθηκαν όταν τον Ιανουάριο του 1922 όταν η Πολυδουρη ήταν 20 χρόνων και ο Καρυωτακης 26. Εκείνη ειχε δημοσιεύσει κάποια πρωτόλεια ποιήματα , εκείνος ειχε εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές «πόνο των ανθρώπων και των πραμάτων» 1919 , και τα Νηπενθή 1921και ειχε ήδη κατακτήσει την εκτίμηση ορισμένων κρητικών και ομότεχνων του.
Το καλοκαίρι του1922 ο Καρυωτάκης μαθαίνει ότι έχει προσβληθεί από σύφιλη. , νόσημα τότε στιγματισμένο. Το ανακοινώνει πρώτα στην αγαπημένη του και της ζητά να χωρίσουν. Εκείνη του προτείνει να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδία. , αλλά ο Καρυωτακης είναι πολύ περήφανος για να δεχθεί τη θυσία της . Εκείνη πάλι αμφιβάλλει για την ειλικρίνεια του και νομίζει ότι η αρρώστια του είναι πρόφαση για να την απομακρύνει από κοντά του.
Στη διάρκεια του 1924 μπαίνει στη ζωή της ο δικηγόρος Αριστοτέλης Γεωργίου , άρτι αφήξεις από το Παρισι Είναι νεαρός , ωραίος και πλούσιος. Θα τον αρραβωνιαστεί αλλά στη καρδιά της σιγόκαιει ο ερωτάς για το Καρυωτάκη.
Παρά την αφοσίωση του σε αυτήν ο Αριστοτέλης , η Μαρια δείχνει να μην μπορεί να συγκεντρωθεί τις σοβαρά σε καμία δραστηριότητα. Χάνει τη δουλεία της στο Δημόσιο από αλλεπάλληλες απουσίες της και εγκαταλείπει τη Νομική . Φοιτα στη Δραματική σχολη του εθνικού θεάτρου , προλαβαίνει μάλιστα να εμφανιστεί ως ηθοποιός σε μια παράσταση .
Το καλοκαίρι του 1926 δυαλυει τον αρραβώνα της και φευγει για το Παρισι . Σπουδάζει ραπτική και φημολογείται πως με την ευκαιρία μιας κληρονομιάς , ότι ήθελε να γευτεί τη μεγάλη ζωή του Παρισιού και γι΄ αυτό ήθελε να γευτεί τόσο πολύ τη ζωή , όσο πιο πολύ μπορούσε . τη σπαταλούσε αλόγιστα και απερίσκεπτα. Ίσως πριν ακομα λοιπόν εμφανιστούν τα συμπτώματα που θα την έφερναν γρηγορα στον τάφο και τόσο νέα, την τυραννούσε το προαίσθημα πώς δεν θα ζούσε για πολύ. Ενώ λοιπόν ήταν στο Παρισι έζησε για ν΄ ασωτέψει τη ζωή της σε μια κοσμούπολη με μεγαλύτερη άνεση. Τον άλλο χρόνο ξαναγύρισε στην Αθηνα , άρρωστη βαρεία , για να καταλήξει σε μια τρίτη θέση στο «ΣΩΤΗΡΙΑΣ». Εκει την επισκεπτετε για πρώτη φορα ο Καρυωτακης λιγο πριν φυγει για τη Πρεβεζα ο ποιητής μας .
Διαπιστώνουν ,ακομα μία φορα πως είναι αδύνατο να σμίξουν λόγο των ιδιοσυγκρασιών τους..
Το ποίημα της μεγάλης ποιήτριας «ΣΩΤΗΡΙΑ» θα το χρειαστούμε στο μέλλον γιατι όλοι γι΄ αυτό θα ψάχνουμε.
Τη Σωτηρια. !!!!!
 |
Απαγγελία : Παναγιώτα Βασιλοπούλου : Το γράμμα της Πολυδούρη |
«ΣΩΤΗΡΙΑ»
Ας περάσει πια η μέρα με το φως της.
Η νύχτα γιατι τόσο αργοπορεί;
Στων πεύκων τις σκιές μια πολυθρόνα
με καρτερεί.
